چرا در خیابان‌ها خبری از خودروهای وارداتی نیست؟
بر اساس آمار منتشر شده از گمرک، از ابتدای سال 1401 که واردات خودرو به کشور آزاد تا کنون بیش از 34 هزار دستگاه خودرو ساخت شرکت‌های خارجی وارد مرزهای ایران شده‌اند.
سهم سالهای اخیر در واردات خودرو به شکل زیر است.
| بازه زمانی | میزان واردات | بودجه | قیمت متوسط خودرو در مبدا |
| کل سال 1401 | 411 خودرو | نامشخص | نامشخص |
| کل سال 1402 | 11 هزار و 236 خودرو | 223 میلیون و 861 هزار دلار | حدود 20 هزار دلار |
| ۶ ماه نخست 1403 | بیش از 23 هزار خودرو | 438 میلیون دلار | حدود 19 هزار دلار |
به‌رغم ترخیص این تعداد خودرو خارجی از گمرکات کشور، اما در سطح شهر و خیابان‌های کشور خبری از خودروهای خارجی نیست و فقط محصولات داخلی هستند که به چشم می‌خورند.
به نظر می‌رسد دلالان بزرگ خودرویی که تا پیش از این به فروش خودروهای کارکرده وارداتی با قیمت‌ها نجومی مشغول بودند، از جریان واردات خودرو هم جا نمانده و سهم بالایی از خودروهای وارداتی را در دست گرفته‌اند.
این جریان‌سازان بازار خودرو که در رکود بازار از ادامه نوسان‌گیری‌های خود جا مانده‌اند، با ارائه طرح‌های فروش اقساطی با سود بالا، قصد ادامه نوسان‌گیری از بازار خودرو دارند.
نبود اعتماد عمومی، دلالان را صاحب خودروهای وارداتی کرد
در بازارهای جهانی، خودرو به عنوان کالایی مصرفی شناخته می‌شود که در تسهیل جابه‌جایی افراد کاربرد دارد. صنعت‌گران بزرگ خودرو با ارائه طرح‌های متنوع فروش، افزایش سطح خدمات پس از فروش و اعمال تخفیف‌‌های مختلف، رونق فروش خود را بالا می‌برند.
در پی تحریم‌های آمریکا، تورم حاکم بر کشور و ممنوعیت واردات در سالهای گذشته، جایگاه خودرو در ایران از کالای مصرفی به کالای سرمایه‌ای تغییر پیدا کرد و التهابات زیادی را در بازار خودرو به وجود آورد که مونتاژکاران و دلالان را صاحب سودهای کلان کرد.
سودی که صرفا از جیب مردم تامین شده است و در نتیجه آزادسازی واردات و اخبار و سیاست‌های متناقض منسوب به آن، اقشار مختلف جامعه را نسبت به سرمایه‌گذاری در این حوزه مایوس کرده است.
خودروهای وارداتی با احتساب هزینه‌های واردات قیمت گزافی پیدا کرده‌اند. گرچه این مساله، حباب خودروهای وارداتی کارکرده و مونتاژی چینی را از بین برده است، اما همچنان قشر عمده‌ای از مردم ایران، توانایی خرید چنین کالایی را ندارند.
اگر حقوق متوسط کترگران 10 میلیون تومان و ارزان‌ترین خودروی خارجی را یک میلیارد و 200 میلیون تومان در نظر بگیریم، جمع زیادی از افراد جامعه برای خرید ارزان‌ترین خودروی وارداتی، بدون رفع نیازهای اولیه خود، نیاز به 10 سال تلاش بی‌وقفه دارند.
بنابراین درصد قابل‌توجهی از مردم امکان ثبت‌نام خودروهای وارداتی را نداشته و عده زیادی هم نسبت به سرمایه‌گذاری در این بازار بی‌میل شده‌اند که این مسائل منجر به سهمیه بالای دلالان در خودروهای وارداتی شده است.
اسطوره‌سازی برای سود 1 میلیاردی
آگهی‌های پر رنگ و لعاب زیادی از فروش خودرهای وارداتی در شبکه‌های اجتماعی و سایت‌ها در حال دست به دست شدن است. این آگهی‌ها از یک الگوی تکرار شونده مشترک استفاده می‌کنند. در این آگهی‌ها ابتدا خودروی مورد نظر به عنوان یک اسطوره دست‌نیافتنی معرفی شده، سپس شرایط وسوسه‌انگیز فروش اقساطی بازگو می‌شود.
برای مثال، خودروی فیات 500 بشدت مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است. این خودرو به رغم قیمت تمام‌شده دو میلیارد و 200 میلیون تومانی، با طرح‌های مختلف فروش و پیش‌پرداخت زیر یک میلیارد، به قیمت‌های مختلفی از دو میلیارد و 700 میلیون تومان تا سه میلیارد و 600 میلون تومان فروخته می‌شود. در این آگهی‌ها اشاره می‌شود که با قیمت خودروهای داخلی، صاحب خودروی وارداتی شوید، اما در واقع قیمت خودروی داخلی برای پیش‌پرداخت گرفته شده و قیمت چند خودروی داخلی دیگر طی اقساط 10 تا 36 ماهه گرفته می‌شود.
بنابراین مشاهده می‌شود در همین ابتدا نه‌تنها دولت نتوانسته با قانون آزادسازی واردات خودرو به بهبود شرایط بازار کمک کند، بلکه به نظر می‌رسد بازار وارداتی‌ها هم وضعیت نابسامانی دارد و دلالان در حال کوچ به سمت آن هستند.
